قالب گیری ایمپلنت برای بررسی موقعیت سهبعدی ایمپلنت و ارسال آن به لابراتور سازندهی آن انجام میشود. قالب گیری باعث میشود ایمپلنت شما با سایر دندانها هماهنگ باشد و در یک ردیف قرار گیرد. در این مقاله به بررسی روشهای قالب گیری ایمپلنت و مقایسهی آنها با یکدیگر خواهیم پرداخت. در نهایت این دندانپزشک شماست که تشخیص میدهد کدام روش قالب گیری برای شما مناسب است و عملکرد بهتری دارد.
روشهای قالب گیری ایمپلنت
از جملهی این روشها میتوان به روش اُپن تِری و کلوز تِری اشاره کرد که از دیر باز وجود داشتهاند. هر چند در هر دو روش از مواد مشابهی استفاده میشود و نتیجه تقریباً یکسان است، اما کیفیت مواد مورد استفاده و مهارت دندانپزشک میتواند در نتیجهی نهایی تفاوت ایجاد نماید. دندانپزشک باید بر اساس ساختار دهان و موقعیت ایمپلنت و همچنین نیاز شما تعیین کند کدام روش برای شما مناسب تر است.
قالب گیری دیجیتال دندان یا اسکن داخل دهانی از دقت بالایی برخوردار است و تصویری سهبعدی از دهان ارائه میدهد که امکان ایجاد ایمپلنتهایی را فراهم میکند که کاملاً با سایر دندانها مطابقت دارند.
قالب گیری اپن تری (Open-tray)
روش اپن تری یا پیکاپ یا روش مستقیم در مواقعی کاربرد دارد که ایمپلنتها در یک راستا قرار ندارند و موازی نیستند. اگر در چنین شرایطی قالب گیری کلوز تری مورد استفاده قرار گیرد، ممکن است خارج کردن تری قالب گیری از دهان بیمار با مشکل مواجه شود. برای انجام قالب گیری اپن تری، دندانپزشک ابتدا هیلینگ اباتمنت (موقت) را خارج کرده و بلافاصله آن را با یک کپینگ قالب گیری اپن تری تعویض مینماید. سپس کار را از عقبترین ایمپلنت شروع میکند و تک تک پینهای راهنما را به صورت دستی سفت مینماید. کپینگها را بازبینی میکند تا مطمئن شود کاملاً درگیر هستند. پس از آن مادهی سرنگ را در اطراف پست قالب گیری تزریق کرده و تری را با بدنه تک مرحلهای یا متوسط پر و قالبگیری میکند. پس از آنکه قالب سفت شد، دندانپزشک تمام پینهای راهنما را جدا می کند و سپس قالب را خارج می سازد. قبل از ادامهی کار، هیلینگ اباتمنتها را می بندد تا از تخریب بافت نرم روی ایمپلنت جلوگیری کند. در آخر پینهای راهنما را در قالب قرار میدهد و به لابراتور مورد نظر ارسال می نماید تا ایمپلنت براساس نیاز شما ساخته شود.
قالب گیری کلوز تری (Closed-tray)
از قالب گیری کلوز تری یا قالب گیری غیرمستقیم در شرایطی استفاده میشود که ایمپلنتها موازی یکدیگر باشند. این روش برای ایمپلنتهای غیر موازی کاربرد ندارد. در این روش کپینگهای قالبگیری بر روی ایمپلنتهای درون دهان بیمار بسته میشوند. مادهی قالب گیری یک نوع الاستیک سخت میباشد که اطراف ایمپلنت تزریق میشود. سپس قالب خارج میشود و بر روی آنالوگهای ایمپلنتی بسته میشود. این روش همچنین زمانی که فضای کافی برای قالبهای حاوی پیچ وجود ندارد، مورد استفاده قرار میگیرد. از جمله مزایای این روش این است که قالب تری با اباتمنت و پیچ تماس پیدا نمیکند و احتمال خطا بدین طریق کاهش می یابد.
قالب گیری ایمپلنت به روش دیجیتال (اسکن داخل دهانی)
همانطور که گفته شد، روش قالب گیری اپن تری و کلوز تری از قبل وجود داشتهاند که هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند. اما طی سالیان اخیر روش جدیدی به وجود آمده که تحت عنوان دیجیتال یا اسکن داخل دهانی شناخته میشود. این روش دقیقتر از روشهای اپن تری و کلوز تری است و بهترین نتیجه ممکن را ارائه میدهد. اسکنهای این روش دقیق هستند و از آنها برای ساخت ایمپلنت نیز استفاده می شود.
فیلم قالب گیری ایمپلنت
در ادامه یک نمونه از روش قالب گیری ایمپلنت را مشاهده خواهید کرد که مربوط به روش قالب گیری اپن تری و کلوز تری میباشد.
مواد قالب گیری ایمپلنت
مواد قالب گیری الاستومری از جمله مواد قالب گیری ایمپلنت میباشند که اخیراً مورد توجه قرار گرفتهاند که دو نوع پرکاربرد آن مواد قالب گیری پلی اتر و پلی وینیل سیلوکسان میباشند.
هزینه قالب گیری ایمپلنت
هنگام پرداخت هزینه قالب گیری ایمپلنت به این نکته توجه داشته باشید که قالب گیری دیجیتال به دلیل ارائهی ایمپلنت های بهتر و دقیق تر در مقایسه با سایر روشهای قدیمی قالب گیری گرانتر است. قیمت قالب گیری اپن تری و کلوز تری تا اندازهی زیادی به کیفیت مواد تشکیل دهندهی آنها بستگی دارد. سایر هزینهها به دندانپزشک شما و میزان مهارت او و همچنین محل زندگی شما و عوامل این چنینی وابسته است.
عوارض احتمالی و عوارض جانبی
قالب گیری ایمپلنت عوارض چندانی ندارد. فقط در بعضی موارد ممکن است طعم مواد آلژینات آزار دهنده باشد یا رفلکس تهوع ایجاد شود. طعم ماده آلژینات تا زمانی در دهان باقی می ماند که قالب در دهان قرار داشته باشد. برای از بین بردن طعم بد مواد قالب گیری، پس از انجام قالب گیری از دهانشویه آنتی باکتریال و آب برای شستشوی دهان خود استفاده کنید.
هنگامی که یک جسم خارجی در دهان شما قرار دارد برای جلوگیری از رفلکس حلقی (گگ) و رفلکس تهوع، تلاش کنید از طریق بینی نفس بکشید یا با صلاح دید دندانپزشک میتوانید هنگام جراحی بنشینید، زیرا دراز کشیدن ممکن است باعث تحریک گلوی شما شود. دندانپزشک باید در حین عمل با شما همکاری کند تا هر گونه احساس ناراحتی و نگرانی شما برطرف شود.
سخن پایانی
قالب گیری ایمپلنت یکی از مهم ترین مراحل ایمپلنت میباشد که به پزشک و لابراتور امکان میدهد به بهترین شکل ممکن کار خود را انجام دهند و ایمپلنت دندان ها طبیعی تر به نظر برسد. اگر چه پزشک بر اساس ساختار دهان و طرز قرار گرفتن ایمپلنت تعیین می کند چه نوع قالب گیریای (اپن تری یا کلوز تری) مناسب شما است. اما با استفاده از اسکنهای دیجیتال میتوان شکل و موقعیت بهتر و دقیق تری برای ایمپلنت فراهم کرد.
سؤالات متداول
آیا قالب گیری ایمپلنت ضروری است؟
بله. برای دریافت بهترین نتیجه باید حتماً قالب گیری ایمپلنت انجام شود.
آیا قالب گیری ایمپلنت درد دارد؟
قالب گیری ایمپلنت تنها برای کسب نتایج بهتر و ساخت ایمپلنت انجام میشود و با کمترین میزان درد صورت میگیرد.
آیا قالب گیری ایمپلنت ایمن است؟
بله. همهی انواع قالب گیری ایمپلنت از جمله اپن تری، کلوز تری و دیجیتال کاملاً ایمن و بدون عوارض میباشند.
آیا قالب گیری ایمپلنت دوران نقاهت دارد؟
خیر. قالب گیری ایمپلنت فقط برای ارائهی بهترین نتیجه ممکن انجام می شود که دارای عوارض خاصی نمیباشد؛ بنابراین نیاز به دوران نقاهت یا استراحت بعد از جراحی ندارد.
قالب گیری ایمپلنت چقدر طول میکشد؟
در صورت استفاده از اسکن دیجیتال بلافاصله نتایج را می توان از طریق مونیتور مشاهده کرد و فایل همزمان با اسکن ایجاد میشود. در قالبگیری اپن تری و کلوز تری، ماده باید در دهان چند دقیقه بماند تا سفت شود و بنابراین کل پروسه ممکن است حدود 15 دقیقه طول بکشد.
آیا بعد از قالب گیری ایمپلنت می توان دهان و دندان را تمیز کرد؟
قالب گیری ایمپلنت هیچ منافاتی با بهداشت دهان و دندان ندارد، اما حواستان باشد با دقت این کار را انجام دهید. اگر نکتهی خاصی در این خصوص وجود داشته باشد دندانپزشک حتماً به شما اطلاع خواهد داد.
آیا قالب گیری ایمپلنت گران است؟
خیر، با وجود اینکه بین روشهای مختلف قالب گیری، تفاوت قیمت وجود دارد، اما به طور کلی قالب گیری ایمپلنت گران به حساب نمیآید، زیرا فقط یکی از مراحل ایمپلنت دندان میباشد، هر چند از اهمیت زیادی برخوردار است.